Bij Foam geloven we dat fotografie voor jongeren een krachtig middel is om je uit te drukken. Daarom staat het stimuleren van de volgende generatie fotografen centraal in de missie van ons museum. Foam heeft de afgelopen zes jaar samengewerkt met Meervaart Studio om prachtige fotografieworkshops te creëren voor getalenteerde jongeren in Amsterdam, geleid door ervaren fotografen uit Foam's uitgebreide netwerk.
Met trots vieren we deze vruchtbare samenwerking met een hybride presentatie in de projectruimte van het museum en op Foam's digitale platform. Deze speciale showcase is een kans om meer te weten te komen over het werk van vijf jonge makers die door de jaren heen deel hebben uitgemaakt van onze vele educatieve fotografieprojecten. Deze programma's hebben hen de middelen en begeleiding gegeven om hun visie op de wereld om hen heen vast te leggen.
Terwijl je de tentoonstelling verkent, zul je getroffen worden door de creativiteit en originaliteit van deze jonge fotografen. Elk project benadrukt de waarde van het bieden van een platform aan jongeren om hun stem te delen. Hun werk zal anderen inspireren en aanmoedigen om de wereld op nieuwe en spannende manieren te bekijken.
Vier samen met ons het werk van deze generatie jonge Amsterdamse creatieven.
Empowering
the voices of
Amsterdam’s
youth through
photography
Celebrating 6 years
of Foam x Meervaart Studio
In deze online tentoonstelling presenteert Foam het werk van vijf jonge fotografietalenten. Elk van hen nam deel aan één van de workshopreeksen, georganiseerd samen met Meervaart Studio in de afgelopen zes jaar.
Scroll horizontaal om de tentoonstelling te bekijken of klik op een specifieke kunstenaar via het 'chapters' menu hierboven.
Pak je koptelefoon! Klik op de audio bubbels of video's om meer over de werken te leren.
Kyara Bhiekharie
Mijn moeder, de zzp’er
"Ondanks dat mijn moeder een schoonmaakster is, liet ze dit aan niemand weten en noemde ze zichzelf altijd een ‘ZZP'er’. Ondanks de schaamte was ze altijd het best gekleed en zag ik haar als een mode-icoon. In een cultuur waar trots en schaamte al eeuwenlang hoofdelementen zijn, is het voor ons tijd om te moderniseren en van schaamte trots te maken. Mijn generatie gaat zich niet meer stilhouden over hun leven of keuzes, dat is iets wat ik ook graag aan mijn moeder meegeef, in de hoop dat ook zij zichzelf meer gaat waarderen."
Kyara Bhiekharie (2001) is Amsterdamse fotograaf. Tot haar tiende woonde ze in Amsterdam Zuid-Oost en daarna verhuisde ze naar het Westerpark, waar haar liefde voor Amsterdam nog meer bloeide. Ze ging op zoek naar haar ambitie en studeerde drie jaar lang muziekmanagement, maar ruilde dit uiteindelijk in voor International Business in Utrecht.
Dina Bousbaa
Backbone
Growing pains. Chefchaouen 2017
‘And We have placed firm mountains upon the earth so it does not shake with them, and made in it broad pathways so they may find their way.’ (Quran 21:31)
"In mijn werk combineer ik de invloeden van mijn Marokkaanse wortels en mijn geloof. Sinds ik op twee benen kan staan, heb ik dankzij mijn ouders door heel Marokko voetstappen kunnen zetten.
De kracht die zit in het belang van gemeenschap, in de echo van de adhan en in de natuur om ons heen. De radeloosheid in het sociaal isolement, de werkeloosheid en de beperkingen in onderwijs.
Vanuit de rechte en gebogen ruggen, krijgen wij zicht op de wereld die zij voor zich zien en veranderen de cijfers in mensen. De pijnlijke anonimiteit beschrijft de onderbelichte verhalen."
The same route as yesterday. Tangiers 2017
The Elderly in Morocco, From Caring Families to Isolation.
Sea of opportunities. Assilah 2017
Thousands of refugees and migrants risk their lives in a sea journey between Morocco and Spain. ‘We would rather die than stay there’.
Reaching out. Amsterdam 2016
‘My Lord, increase me in knowledge.’ (Quran 20:114)
May our future be as bright. Assilah 2017
‘Praise be to Allah who created light from light.’ (dua noor)
Thoughts about tomorrow. Assilah 2017
God’s system of creation may guide us to reality.
Dina Bousbaa (1997) is een spoken word artist, fotograaf, activist en toekomstig arts. Met haar multi-dimensionale werk reflecteert Dina op de Nederlands-Marokkaanse geschiedenis door middel van herkenbare en rake visuele en tekstuele narratieven. Ze past haar Islamitische geloof toe om bewustzijn te creëren, sociale rechtvaardigheid te bewerkstelligen en het belang van de gemeenschap te benadrukken.
Iyanla Etnel
Te Yu No Sabi Owru Bun, Yu No Kan Sabi Nyun Bun
(Om het heden te kunnen begrijpen moet men terug naar het verleden)
Etnel heeft zich nooit alleen gevoeld. De vraag wie ze is, waar ze vandaan komt en waar ze onderdeel van is, houden haar vaak bezig. Momenteel onderzoekt ze haar identiteit door zich te verdiepen in de verhalen van haar familie, Afro-spiritualiteit en het slavernijverleden. Met haar werk wil ze haar verhalen delen en haar cultuur zichtbaar maken.
Bere tan bere
Teri Den
Trowé Gi Gron' Mama
Deng Di Du Mi
Iyanla Etnel (1999) is een fotograaf en filmmaker uit Amsterdam. Etnel groeide op bij haar grootouders in een christelijk huishouden, waar Afro-spiritualiteit aanwezig was maar zelden besproken werd. Rituelen waren aan de orde van de dag, maar er naar vragen werd ontmoedigd. Dit prikkelde haar nieuwsgierigheid. Door middel van fotografie en film creëert Iyanla een hervertelling van haar ervaringen, voert ze experimenten uit en stelt ze nieuwe vragen over identiteit.
Yasemin Demirözcan
Strangely Familiar: A Visual Journey To My Ancestral Home
"Elk jaar bezoek ik de geboorteplek van mijn vader, Yeşildere, waar ik op zoektocht ga om de essentie van deze plek, die zo diep verweven is met mijn familiegeschiedenis, te vangen.
De wisselwerking tussen licht en schaduw, de contouren van de bergen en de levendige kleuren van de gebouwen creëren een wereld die tegelijkertijd vertrouw en vreemd is.
Deze foto's, die deel uitmaken van een grotere serie die ik tijdens de pandemie heb gemaakt, illustreren een persoonlijke reis van ontdekking en herkenning, waarbij de verhalen van mijn verwanten worden verweven met bredere thema's als familie en saamhorigheid."
Fields of Solace
"In Akbunar (Akpınar, vertaling: witte bron), gelegen in de bergen rond het dorp waar mijn vader opgroeide, is er een waterput die al generaties lang door mijn familie wordt gebruikt.
Op hetzelfde stuk land hebben mijn verre neef en zijn vrouw een paar jaar geleden een klein huisje gebouwd, waar ze nu hun zomers doorbrengen.
Op de foto zien we Ali, hun zoon, die elke ochtend wordt begroet door de opkomende zon en zijn dagen doorbrengt met zijn kudde schapen."
Directing the Flock
Mijn grootvader, die een stuk appel eet voor zijn huis in Yeşildere.
Deze schoen vond ik bij een slapende vulkaan in de bergen van Karaman, in de lucht gegooid door mijn vader.
Reloading Memories
Ali met een babygeitje dat 2 weken voor mijn bezoek is geboren.
Wheels of Legacy
Yasemin Demirözcan (2000) is een opkomende fotograaf wiens kunstenaarschap aangewakkerd wordt door een breed begrip van menselijke verbindingen en sociale dynamiek, mede dankzij haar achtergrond in sociologie. Yasemin is sterk overtuigd dat fotografie bruggen kan slaan en een gevoel van herkenning kan oproepen. Haar foto's inspireren tot betekenisvolle gesprekken en onderzoeken de complexiteit van het menselijk bestaan.
Tal Ben Yakir
At the rib joint, we became men
De titel van de serie en de beeldbeschrijvingen zijn fragmenten uit 'Ribs', een gedicht van Sam Sax, over mannelijkheid. Voortgekomen uit gesprekken met vrienden en vreemden over de hele wereld, onderzoekt de serie vragen over mannelijkheid en emotie. Wat mogen mannen voelen? Hoe moeten ze hun emoties uiten? Tegen wie moeten ze die uiten?
In films zien we mannen razen, we zien hen gemarteld worden, we zien hen stoïcijns, huilend, woedend en gereserveerd. Toch bekenden de geïnterviewden dat emoties voor hen vaak veel gematigder waren, veel meer privé, en in sommige opzichten veel eenzamer.
FINN //
came apart in my hands.
BENNI //
when i ate his ribs i became a man
BENNI //
or maybe just ribs braided together at the table
RORY //
there was a table i sat & ate at until i was something
at the rib joint
we became men.
his whole body
smoked for ten hours
came apart
in my hands.
sucked the meat
off him. sucked
the bone. marrow
becomes you,
you know?
you know, when you eat
something, it becomes you?
younger me grew broccoli crowns from our skull,
grew hand antlers, ground ankle beef.
at the table
god unhinged his ribs
at the joint. opened him
like an oven laughing
with smoke, steam
flapping its black wings
up from his organs.
when i ate his ribs
i became a man
or maybe just ribs
braided together
at the table
or maybe a creation myth,
when i ate him.
in the beginning there was a table
i sat & ate at until i was something.
my reflection swallowed in the plate,
my god, the weight of the blade.
the blade, singing.
you know when you become something it eats you? the teeth
in my hand. the weight of the handle.
the meat separating from bone.
JOHN //
you know when you become something it eats you?
FINN //
at the table god unhinged his ribs
Tal Ben Yakir (1999) is een Amsterdamse fotografe wiens werk sterk beïnvloed is door haar liefde voor poëzie. Opgevoed door een alleenstaande vader terwijl de rest van haar familie in het buitenland woonde, gaf kunst haar een gevoel van verbondenheid. Voor Tal is fotografie een middel om bij de wereld te horen en de mensen die ze ontmoet te begrijpen.
Ontdek onze Talent programma's
