Achter de gevels van Foam ligt een charmante stadstuin, die meestal verborgen blijft voor bezoekers en voorbijgangers. De tuin werd begin jaren vijftig ontworpen door niemand minder dan tuinarchitect Mien Ruys (1904-1999). In 1993 werd Els Proost gevraagd om de tuin te herontwerpen voor het museum, het toenmalige Nederlands Vormgevingsinstituut, zodat het gebruikt kon worden voor openingen en tentoonstellingen en om het erfgoed te bewaren voor toekomstige generaties.

Toen Els Proost in 1994 aan de slag ging in de overwoekerde tuin, stuitte ze op een aantal nog bruikbare elementen die dateerden uit de tijd van Ruys' ontwerp. Zich bewust van de bijzondere geschiedenis van de tuin en de nalatenschap van Mien Ruys, verwerkte Proost zoveel mogelijk van deze originele elementen in haar eigen ontwerp. Als eerbetoon aan Ruys behield ze de iep op een verhoging en de twee haagblokken van hulst.

Ruys speelde een zeer belangrijke rol in het Nederlandse tuinontwerp, terwijl het ontwerp van Proost op zichzelf zeer waardevol is. De lijnen in het ontwerp van Proost harmoniëren duidelijk met de achtergevels en open tuinruimten. Haar ontwerp was ook gericht op het ontvangen van grote groepen mensen, bijvoorbeeld bij openingen of voor conferenties, terwijl het de bedoeling was dat bezoekers zich in elk seizoen van het jaar konden bewegen en genieten van de monumentale tuin.