_{Installation shot, 2017 © Christian van der Kooy}

Hydra organiseert tal van fotografie-gerelateerde activiteiten, van workshops over het maken van boeken tot het samenstellen van tentoonstellingen, en ontwikkelt daarmee een levendig netwerk voor hedendaagse fotografen. Foam en Hydra tonen het werk van twee jonge talenten in de Mexicaanse fotografie: Nelson Morales (1982) en Diego Moreno (1992). De complexe geschiedenis van Mexico heeft een net zo complexe samenleving voortgebracht. Het kent een variatie aan culturen en tradities, waarin diepgewortelde katholieke waarden naast overtuigingen van andere religies bestaan en diverse culturele invloeden zich door de tijd heen zijn gaan mengen met inheemse gebruiken. Met hun fotografie visualiseren en onderzoeken beide kunstenaars een hedendaagse begrip van identiteit via persoonlijke en culturele zoektochten in hun lokale omgeving.

COLLABORATE! A YEAR OF VISUAL ENCOUNTERS
Foam X Hydra is de eerste van drie samenwerkingen die Foam in 2017 aan zal gaan met platforms voor fotografie in Mexico-Stad (Mexico), Lagos (Nigeria) en Jogjakarta (Indonesië), die in een specifieke lokale kunstscene opereren. Dit initiatief biedt Foam de mogelijkheid om jong talent uit andere culturele contexten te presenteren en nieuwe ontwikkelingen in lokale fotografie-scenes wereldwijd te onderzoeken.

Deze tentoonstelling wordt mede mogelijk gemaakt door het Gieskes-Strijbis Fonds, de Van Bijleveltstichting en Kleurgamma.

Het Collaborate! programma wordt mede mogelijk gemaakt door Fonds21, het Mondriaan Fonds, het Prins Bernhard Cultuurfonds en VSBfonds.

Foam wordt ondersteund door de BankGiroLoterij, De Brauw Blackstone Westbroek, Delta Lloyd, Gemeente Amsterdam, Olympus en de VandenEnde Foundation. 

Meer informatie

DIEGO MORENO: GUARDIANS OF MEMORY
Iedere 22ste september begeven zich monsterlijke verschijningen in pompeuze jurken op de straten van Diego Moreno’s geboorteplaats, San Cristóbal de las Casas. Deze mensen, verkleed als panzudos mercedarios, vieren het katholieke feest Onze-Lieve-Vrouw van de Genade. De panzudos belichamen de zonde – hoe meer zonden iemand moet belijden, des te groter en lelijker zijn kostuum. Ieder jaar herinneren ze Moreno aan zijn overleden groottante Tía Cati, het zwarte schaap van zijn familie. Misvormd als ze was door een zeldzame auto-immuunziekte en lange tijd mishandeld door haar eigen zus, ontbrak ze in de fotoalbums van de familie. Na haar dood voelde Diego Moreno de behoefte om haar beeltenis in ere te herstellen. In een periode van drie jaar ensceneerde hij scenes van panzudos in huiselijke settings. ‘Thuis’ portretteert hij als een plek die geplaagd wordt door geesten: een verwijzing naar de zwarte bladzijde uit zijn familiegeschiedenis. Refererend aan de Mexicaanse stijl van het magisch realisme, vermengt Moreno apocalyptische visies vanuit het katholicisme met inheemse tradities.

NELSON MORALES: MUXHES
In een uithoek van de Landengte van Tehuantepec in het zuiden van Mexico, waar Nelson Morales vandaan komt, leeft een populatie die bekend staan als de ‘muxes’ – een Zapotec woord dat staat voor een derde geslacht. De Zapotec cultuur komt van een inheemse precolumbiaanse civilisatie in de regio van Oaxaca, waarin homoseksualiteit geaccepteerd werd. De muxes zijn homoseksuele mannen die zich als vrouwen verkleden, die zich veelal aangetrokken voelen tot heteroseksuele mannen en die traditionele vrouwelijke rollen in de familie en in de samenleving op zich nemen. Ondanks de heersende machocultuur in Mexico worden de muxes als een zegen voor de maatschappij beschouwd, vanwege hun verzorgende functies. In tweestrijd over de aantrekkingskracht die de muxes op hem hadden, begon Morales aan een lange weg van zelfontdekking die zijn manier van fotograferen zou doen veranderen. Langzaamaan begon hij onderdeel uit te maken van zijn foto’s, totdat hij zichzelf accepteerde als muxe. Zijn beelden zijn provocatief, erotisch en kitscherig: hij daagt ons uit om onze vooroordelen en aannames onder de loep te nemen. Daarmee doelt hij op ons begrip van schoonheid, politiek correcte manieren van het bespreken van seksualiteit als ook de stereotypische representatie van vrouwelijkheid zoals de muxes die uitdragen. Zijn werk vertoont zowel de esthetiek van de Zapotec cultuur als ook invloeden van de hedendaagse beeldcultuur van Mexicaanse films en soap opera’s. Met zijn fotografie toont Morales een culturele mix van inheemse benaderingen tot identiteit en seksualiteit die een nieuwe betekenis lijken te krijgen in de globaliserende samenleving van Mexico.