Van Herreweghe is zich bewust van het onvermogen van de fotografie om de werkelijkheid adequaat te reproduceren. Daarom richt hij zich in zijn werk op het creatieve proces van de totstandkoming van autonome beelden dat hij op intelligente wijze ontrafelt.

De resultaten van zijn onderzoek zijn tijdelijke presentaties en kortstondige ruimtelijke ingrepen die op treffende wijze de status van het beeld en haar genetische materiaal laten zien. Egon van Herreweghe verzamelde de afgelopen jaren foto’s en knipsels uit kranten, magazines en boeken. Hij onderzoekt deze beelden door ze herhaaldelijk te bewerken met reproductietechnieken zoals kopiëren, scannen en printen.

Van Herreweghe behandelt het beeld als een lichaam en de drager van dat beeld als een huid. De symbiose tussen beeld en oppervlak is het belangrijkste onderwerp van de werken die Van Herreweghe in Foam 3h presenteert.

_{Egon Van Herreweghe in 3h, 2014 © Christian van der Kooy}

Deze tentoonstelling is mogelijk gemaakt door de Van Bijlevelt Stichting en het Gieskes-Strijbis Fonds.

Foam wordt ondersteund door de BankGiroLoterij, De Brauw Blackstone Westbroek, Delta Lloyd, Gemeente Amsterdam, Olympus en de VandenEnde Foundation.

OVER DE TENTOONSTELLING
Het werk dat Egon van Herreweghe maakte voor Paintings and Sculpture in Foam 3h staat in direct in contact met de architectuur van de ruimte. Een ruimte die oorspronkelijk is ingericht als bibliotheek en veel klassieke elementen bevat, zoals de lambrisering die langs de muren loopt. Van Herreweghe gebruikt dit klassieke architectonisch detail zowel als een fysiek als een conceptueel kader voor een installatie die bestaat uit een reproductie van foto’s van het Telephosfries uit het Pergamonmuseum in Berlijn. Een fries is in de klassieke bouwkunst een vaak doorlopende band met verhalende voorstellingen van mensen en mythologische figuren. Een reproductie van het Telephos fries is door Van Herreweghe gedrukt in goedkope zwart-wit-xerox en vastgelijmd aan de muur. Delen hiervan zijn weggescheurd, niet zozeer om een stedelijke atmosfeer na te bootsen, maar om te reageren op de wijzigingen van het originele fries, waarvan slechts stukken zijn gevonden.

Ideeën van destructie en fragmentatie zijn ook aanwezig in een grootschalig ‘schilderij’, een compositie van plaatjes geprint op stof en vervolgens aan elkaar genaaid op een canvasdoek. Deze beelden botsen omdat ze van nature zeer verschillend zijn en afkomstig uit verschillende tijdperken. De combinatie van deze beelden reageert wederom op verandering en de manier waarop alle beelden (schilderij, fotografisch document of een commerciële foto) proberen om betekenis en informatie via verschillende strategieën op verschillende soorten publiek over te brengen.

Van Herreweghe toont ook een sculptuur. Een zelf vervaardigd zitmeubel dat zich met een zekere logica tot de ruimte verhoudt als een nuttig object die de kijker in de gelegenheid stelt om de werken in de ruimte te beschouwen, maar tegelijkertijd zelf ook functioneert als beeld. De sofa nodigt uit om anders over de aard van de tentoonstellingsruimte na te denken, om te zitten, en op te merken dat de print van de stof waarvan de bank is gemaakt geen gewoon geprinte stof is, maar bestaat uit close-up foto’s van kledingstukken. Op deze manier creëert het verwarring; betreft het een patroon? Of is het een foto van een object? Bovendien legt het een paradoxale link tussen de kleding van de bank en de kleding van de bezoeker waardoor illusie en realiteit zich vermengen.

OVER EGON VAN HERREWEGHE
Egon van Herreweghe (1985) behaalde in 2008 zijn mastertitel in Visual Arts in de richting Fotografie aan de KASK in Gent. In 2008-2009 volgde hij een eenjarige researchmaster in Art & Design op het Sint Lucas in Antwerpen. Momenteel volgt hij een Post-graduate programma aan het HISK (Hoger Instituut voor Schone Kunsten) in Gent.